Właśnie przymierzam się do czasowej rezygnacji z obcasów. Nie z dnia na dzień, żeby dać sobie czas na odzwyczajenie stopy i siebie, ale chcę to zrobić zanim jeszcze nabędę dodatkowe kilogramy. Chcę to zrobić po dobroci i prawie z własnej woli :)
Po latach "treningów" akurat nie boję się utraty równowagi czy upadków, ale może lepiej nie narażać kręgosłupa i stawów na nadmierne obciążenie, bo przecież i tak zmiana sylwetki, wagi i przesunięcie środka ciężkości wystarczająco je nadwyręży. Dodatkowo wizja obrzęków i żylaków skutecznie mnie przekonuje do powzięcia takiego poświęcenia.
Ok, no może nie jest to ogromne poświecenie, ale dla kobiety, która zakłada szpilki częściej niż od święta, jest to zdecydowanie zauważalna zmiana.
Dziwnie, nieswojo, nisko. Inaczej stawiany krok, inne kołysanie bioder, mniej smukła łydka. No i "gołe" 175 cm wzrostu.
Czas na kapelusz? :)
Szkoda, że nie gustuję w kapeluszach - z pewnością łatwo uzupełniłyby brakujące centymetry. Ale cóż, nie każdy może być prof. Katarzyną Popiołek. W tej chwili już nie potrafię sobie nawet przypomnieć, czy na zajęcia też przychodziła w kapeluszu... muszę podpytać aktualnych studentów!
Nie, jednak w moim przypadku nie będzie zamiany obcasów na kapelusz. A więc na co? Jak uzupełnić brak tak kobiecego gadżetu? Dobrze, że przynajmniej z torebki nie trzeba rezygnować, choć przypuszczam, że niejeden fizjoterapeuta zaleciłby zastąpienie tejże plecakiem, aby uniknąć pogłębiania bocznego skrzywienia kręgosłupa.
Na razie jeszcze nie mam gotowej odpowiedzi. Jedno jest pewne - przede mną czas poszukiwań, eksperymentów i ponownego definiowania pojęcia kobiecości. Może ta zmiana akcentów pozwoli mi poczuć kobiecą siłę i atrakcyjność w innych, niż zewnętrzne, atrybutach?
Póki co liczę na to, że sobotni dodatek Gazety Wyborczej pozwoli mi zachować kontakt ze światem na wysokościach :)
fot.www.magnifazine.com
fot.www.cnn.com
